هدف پژوهش حاضر ، بررسی الگوهای بازنگری در برنامه های درسی تربیت معلم در استرالیا ، سنگاپور و ترکیه است. این یک تحقیق تطبیقی کیفی و غیر تجربی است که از الگوی " نظام های با بیشترین درجه تفاوت" استفاده می کند. در حالی که سنگاپور و ترکیه از یک سیستم متمرکز آموزشی پیروی می کنند ، استرالیا تمایل دارد قدرت دولت ها و مقامات محلی را کاهش دهد. از جنبه دیگر ، الگوهای بازنگری در برنامه درسی معلمان در هر سه کشور تحت تأثیر زمینه های محلی و واقعیت های محیطی است. در حالی که نظام تربیت معلم استرالیا به دنبال اتخاذ مدلهایی است که برنامه های درسی را استاندارد سازی می کنند ، سنگاپور تأثیر تحولات آینده را در این نظام در نظر گرفته و درصدد بازنگری برنامه های درسی خود بر اساس الگوی "زندگی پایدار، زندگی عمیق ، زندگی گسترده و زندگی خردمندانه " است. یافته ها همچنین نشان می دهند که علیرغم چالش ها ، ترکیه در پی بازنگری در برنامه های تربیت معلم برای آموزش معلمان ماهر است که بتوانند نسل جوان را برای ورود و زندگی در جامعه اروپا - به عنوان یک جامعه پیشرفته" آماده کنند. علاوه بر این ، یافته های تحقیق نشان می دهند تجربه سنگاپور - در مقایسه با استرالیا و ترکیه - بیشتر ارزش- رها بوده و از آن بهتر می توان برای نظام تربیت معلم ایران الگو گرفت.