در سطح بین المللی سیر تکامل آموزش عالی در کشورهای مسلمان چندان مورد توجه مربیان تعلیم وتربیت قرار نگرفته است. هدف پژوهش حاضر مقایسه ویژگی های مجتمع های وقفی آموزشی در دو سلسله پادشاهی ایلخانی و تیموری ایران است. روش تحقیق تطبیقی تاریخی است و پژوهشگران برای جمع آوری داده ها از روش اسنادی و برای تحلیل محتوا از نقد درونی وبیرونی استفاده نمودند. یافته های تحقیق نشان داد در هشت ویژگی ، بین مجتمع های وقفی آموزشی دوره ایلخانیان وتیموریان شباهت وجود دارد، مواردی همچون نفوذ فرهنگ ایرانی ، خاستگاه اجتماعی موسسان ، نقش سنت وقف ، برنامه ها و محتوی دروس ، شیوه های رایج تدریس و امکانات رفاهی. هم چنین یافته ها نشانگر این است که دوره ایلخانیان از لحاظ عواملی همچون نفوذ کمتر نظام مذهبی بر نظام آموزشی ، فضاهای مدرن تر مجتمع های آموزشی ، آزادی های آکادمیک ، تنوع بیشتر در روش های تدریس ، پیشرفت علمی در علومی همچون ریاضیات ، نجوم و پزشکی و بهره گیری از دانشمندان معروف تر و خلاق تر بر دوره تیموریان برتری داشته است. یافته های این تحقیق ، لزوم نگاه مجدد سیاست گزاران و برنامه ریزان آموزشی ایران وکشورهای مسلمان به پدیده " وقف " ونقش آن در مشارکت های مردمی برای کاهش چالش های اقتصادی نظام آموزشی را آشکار می سازد.